Di mana kerangka mengurus kemiskinan kanak-kanak?
Masih ramai kanak-kanak yang terperangkap dalam kitaran kemiskinan yang menjejaskan masa depan mereka.
KEMISKINAN kanak-kanak merupakan satu isu yang semakin mendapat perhatian dalam wacana pembangunan sosial dan ekonomi negara.
Walaupun kadar kemiskinan mutlak menunjukkan penurunan dalam beberapa dekad yang lalu, hakikatnya masih ramai kanak-kanak yang terperangkap dalam kitaran kemiskinan yang menjejaskan masa depan mereka.
Isu ini bukan sekadar berkaitan dengan pendapatan isi rumah tetapi turut melibatkan akses kepada pendidikan berkualiti, penjagaan kesihatan yang baik serta persekitaran hidup yang selamat dan kondusif.
Menurut Laporan Kemiskinan Kanak-kanak UNICEF Malaysia pada tahun 2023, dianggarkan satu daripada lima kanak-kanak di Malaysia tinggal dalam keluarga yang berpendapatan rendah, dengan risiko tinggi menghadapi kekurangan nutrisi, keciciran pendidikan dan kesihatan mental yang terganggu.
Keadaan menjadi lebih serius apabila kemiskinan yang dialami oleh kanak-kanak ini bukan sahaja memberi kesan segera kepada kesejahteraan mereka tetapi turut mencorakkan produktiviti tenaga kerja masa depan negara.
Bagi memecah kitaran kemiskinan, pendidikan merupakan aspek penting. Walau bagaimanapun banyak keluarga miskin sukar menyediakan persekitaran yang menyokong proses pembelajaran anak-anak mereka.
Selain itu kanak-kanak daripada keluarga miskin mencatat kadar kehadiran sekolah yang lebih rendah, kualiti pendidikan yang tidak setara dan sering kekurangan akses kepada sumber pendidikan tambahan seperti kelas tuisyen atau bahan bacaan yang mencukupi.
Lebih membimbangkan, pandemik COVID-19 telah memperburukkan jurang pendidikan. Peralihan kepada pembelajaran dalam talian mendedahkan masalah jurang digital yang nyata, di mana ramai kanak-kanak daripada keluarga berpendapatan rendah tidak memiliki peranti atau capaian internet yang stabil.
Ini memberi kesan jangka panjang terhadap pembangunan modal insan negara. Kegagalan ini akan mewujudkan generasi yang kurang berdaya saing dan meningkatkan ketidaksamaan pendapatan di masa depan.
Selain itu, aspek kesihatan pula memainkan peranan penting dalam memastikan perkembangan kanak-kanak yang sihat dan produktif. Malangnya, ramai kanak-kanak miskin terdedah kepada masalah kekurangan zat makanan, imunisasi yang tidak lengkap serta kesihatan mental yang rapuh akibat tekanan hidup.
Kesihatan yang lemah di peringkat kanak-kanak juga akan membawa kesan terhadap pencapaian pendidikan dan kebolehan ekonomi mereka pada masa depan.
Negara harus memastikan penjagaan kesihatan asas yang berkualiti adalah hak semua kanak-kanak, tanpa mengira latar belakang ekonomi.
Walaupun kerajaan telah memperkenalkan pelbagai inisiatif seperti Bantuan Awal Persekolahan, Rancangan Makanan Tambahan (RMT) dan Klinik Kesihatan 1Malaysia untuk menyokong golongan rentan, namun masih terdapat keperluan untuk merangka dasar yang lebih menyeluruh dan bersifat holistik.
Seharusnya ia merangkumi pendidikan, kesihatan, nutrisi, perlindungan sosial dan persekitaran komuniti yang selamat.
Oleh yang demikian, kerajaan Malaysia adalah perlu untuk merangka dasar yang lebih menyeluruh dan bersifat holistik – merangkumi pendidikan, kesihatan, nutrisi, perlindungan sosial dan persekitaran komuniti yang selamat.
Cadangan termasuk memperluas liputan perlindungan sosial untuk kanak-kanak, meningkatkan kualiti pendidikan prasekolah terutamanya di kawasan miskin serta memperkenalkan program penjagaan kesihatan mental secara lebih meluas.
Selain itu, menghapuskan kemiskinan kanak-kanak bukan sahaja menjadi tanggungjawab kerajaan tetapi juga memerlukan kerjasama daripada sektor swasta, NGO dan masyarakat awam. Pelaburan dalam pembangunan kanak-kanak hari ini adalah pelaburan terhadap masa depan ekonomi negara.
Jika tidak ditangani dengan serius, kemiskinan kanak-kanak akan terus melebarkan jurang ketidaksamaan dan melambatkan kemajuan sosio-ekonomi Malaysia.
—
Ini adalah pandangan peribadi penulis dan tidak semestinya mencerminkan pandangan rasmi MALAYA NEWSROOM.
